Белгілі көшбасшылар
«Баяғыдан көшті басқару - көшбасшы үшін сынақ, ал оның жанында бір және ұйымшыл болу - халық үшін сынақ болып қабылданған».
«Мен өз халқыма әрдайым адал қызмет еттім және соңғы күніме дейін қызмет ететін боламын»
«...Гёте, Фейербах, Бах, Бетховен, Шопенгауэр сынды кемеңгерлерді тәрбиелеп өсірген ұлт өкілдері әскери тұтқындармен қалай қарым-қатынас жасайтынын көре отырып ... мен Түркістан легионын басқара алмаймын...»
Мәдениеттегі көшбасшылық
«Барлығына шыдамның арқасында қол жеткіздім»
«Рингтен тыс жерде мен байсалды жігітпін!» Әскери көщбасшылар
"Жастар игілікті дәстүрлерде тәрбиленуі тиіс. Дәстүр өткен шақтың өлі жәдігері емес. Бұл өткен шақта қазіргі мен болашақтың ұлы шайқастары үшін соғылып, қайралған мықты қаруы".
«Батырларға тәжім ету біз өзіміз батырлықпен ниеттенетін болатындығымызбен көрінуі керек»
|
Нашар көретіндерге арналған нұсқа
Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев (6 шілде 1940 жыл, Шамалған ауылы, Қаскелең ауданы, Алматы облысы) - Қазақстанның мемлекеттік және саяси қайраткері,1991 жылдың 10 желтоқсанынан бастап Қазақстан Республикасының тұңғыш президенті. Қазақ КСР президенті (1990-91 жж.), Қазақ КСР Министрлер Кеңесiнiң төрағасы (1984-89 жж.); 1989-91 жж. Қазақстан КП ОК бiрiншi хатшысы, 1990-1991 жылдары КП ОК саяси бюросының мүшесі. «Ұлт көшбасшысы» Елбасы ресми титулының иесі. 2015 жылы сәуірде мерзімінен ерте президенттік сайлауда бесінші президенттік мерзімге қайта сайланды, ресми мәліметтер бойынша сайлаушылардың 97,75 % дауысын жинады. Посткеңестік кеңістікте билікте отыру ұзақтығы боойынша рекорд иегері (1989 жылдың 22 маусымынан бастап ширек ғасырдан артық уақыт республиканың бірінші тұлғасы болып табылады). 
Дінмухамед Ахметұлы Қонаев (1912 жылы 12 қаңтар, Ресей империясы Верный (Алматы) - 1993 жылы 22 тамыз, Алматы, Қазақстан) - кеңестік мемлекеттік және қоғамдық қайраткер, 1960-1962 жылдар және 1964-1986 жылдар аралығында Қазақ КСР Компартиясы ОК-ның бірінші хатшысы, КПКО ОК Саяси бюросының мүшесі (1971 жылғы 9 сәуір - 1987 жылғы 28 қаңтар), үш мәрте Социалистік еңбек ері (1972 ж., 1976 ж., 1982 ж.). 100-ден аса ғылыми еңбектердің авторы. Қазақ КСР Ғылым академиясының академигі (1952). 1939 жылдан бастап КОКП мүшесі. КСРО Жоғары Кеңесінің депутаты: Қазақ КСР-дан Ұлттар кеңесі 4-5 шақырылым [1][2] , Алматы облысынан Одақ Кеңесінің 6-11 шақырылымдары (1954-1989). 
Мұстафа́ Шоқа́й (1890 жылы 25 желтоқсан, Әулие-тараңғыл, Түркістан өлкесі, Ресей империясы - 1941 жылы 27 желтоұсан, Берлин, Үшінші рейх) - қазақтың қоғам және саяси қайраткері, публицист, Бірыңғай Түркістанның тәуелсіздігі мен бостандығы үшін күрес идеологы. Ресейдегі азаматтық соғыстан Екінші дүние жүзілік соғысқа дейін (1921-1941) Францияда мәжбүрлі түрде эмиграцияда болды. 
Жақсылық Әмірәліұлы Үшкемпіров (1951). Олимпиада чемпионы атанған алғашқы этникалық қазақ Классикалық стильді кеңес балуаны, КСРО еңбек сіңірген спорт шебері, Қазақ КСР еңбек сіңірген бапкері. Жақсылық Үшкемпіров 1951 жылы 6 мамырда Жамбыл облысы, Байзақ ауданы «Чапаев» кеңшарында дүниеге келді. Жақсылық мектепте ұлттық күрес - қазақша күреспен айналысты.
Серік Жұманғали́ұлы Сапи́ев (1983 жылдың 16 қарашасында туылған) - қазақстандық боксшы, 2005 және 2007 жж. әлем чемпионы, 2012 жылғы олимпиада чемпионы. Қазақстан Республикасының еңбек сіңірген спорт шебері. 2012 жылғы Вэл Баркер кубогінің иегері. 
Денис Юрьевич Тен (1993 жылы 13 маусым, Алматы) - жеке разрядта өнер көрсететін қазақстандық мәнерлеп сырғанаушы. Қазақстан Республикасының еңбек сіңірген спорт шебері. 2014 жылғы қысқы Олимпиада ойындарының қола жүлдегері, 2013 жылғы мәнерлеп сырғанау бойынша әлем чемпионатының күміс жүлдегері, 2015 жылғы әлем чемпионатының қола жүлдегері, 2015 жылғы Төрт континент чемпионатының чемпионы, 7-қысқы Азия ойындарының чемпионы, ISU аясындағы алуан түрлі халықаралық турнирлердің көпдүркін жеңімпазы, Қазақстанның бес дүркін чемпионы. «Астана» Кәсіпқой Президенттік Клубының мүшесі. 
Генна́дий Генна́дьевич Голо́вкин (1982 жылғы 8 сәуір, Қарағанды) - жеңілмеген қазақ кәсіпқой-боксшысы. Әуесқойлар арасындағы 2003 жылғы әлем чемпионы және 2004 жылғы Олимпиада ойындарының вице-чемпионы. WBA (2010-қ.т.), IBF (2015-қ.т.), IBO (2011-қ.т.) версиялары бойынша әлем чемпионы, WBC (2014-қ.т.) бойынша уақытша чемпион. The Ring журналы бойынша салмағымен байланыссыз P4P үздік үш боксшы қатарына кіреді. 
Бауыржан Момышұлы (1910 -1982) - Ұлы Отан соғысының қатысушысы, Кеңес Одағының Батыры, панфиловшы, Мәскеу үшін шайқас қатысушысы, жазушы. 1910 жылы 11 (24 желтоқсанда) мұсылман отбасында дүниеге келеді (қазіргі Жамбыл облысы, Жуалы ауданы). 1929 жылы 9 сыныпты аяқтайды. Мұғалім, Өнеркәсіп банкінде экономист, ауданның халық депутаттары Кеңесінің атқарушы комитетінің хатшысы, Қазақ КСР Алма-Ата қалалық әскери коммисариатында нұсқаушы, аудан прокуроры болып жұмыс істеді. Жұмыскер-шаруалар Қызыл әскерінде 1932-34 жж. және 1936 жылдан қатардағы қызыл әскер жауынгері болып бастайды. 1933 жылы полктік мектепті, артиллериялық әскери училищені бітіріп, артиллериялық офицер атанды. Қиыр Шығыста Кеңес Одағының маршалы В.К. Блюхердің қол астында қызмет атқарады. 1938 жылы шілде-тамызда жапон Квантун әскерімен Хасан көлі маңында артиллериялық батарея командирі ретінде шайқасқа қатысады. 1939-40 жж. Украинада қызмет атқарып, Карпатқа жорыққа және Бессарабияны қосуға қатысты. Ұлы Отан соғысының шайқастарында 1941 жылдың қыркүйегінен генерал-майор И.В. Панфиловтың қолбасшылығымен 316-атқыштар дивизиясының құрамында. 1982 жылы 10 маусымда 71 жасында Алматы қ. қайтыс болды. «Кеңсай» мазарына жерленді.
Мәншүк Жиенғалиқызы Мәметова - өзінің соңғы шайқасында жалғыз өзі 72 фашисттің көзін жойған кеңес пулеметшісі. Ол Кеңес Одағының батыры атағына ие болған алғашқы қазақ әйелі болып тұр. Қыздың шын есімі Мәнсия, ол Қазақ КСР Орал облысы Бөкей ордасы ауданында Жасқұс ауылында 1922 жылы 23 қазан күні дүниеге келген. 30 жж. қыздың әкесі Жиенғали қоймада қарауыл болып істейді, ұн ұрлады деп айыпталып, түрмеге түседі. Ал шешесі болса, күйеуіне жабылған әділетсіз жалаға шыдай алмай, қайтыс болып кетеді. Мұнымен Мәншүктің отбасындағы бақытсыздықтар таусылған жоқ, әпкесінің күйеуі қазақтардың ішіндегі алғашқы дәрігерлердің бірі болған Ахмет халық жауы атанып, сотталып, атылып кетті (1958 жылы ақталды). Әпкесі басқаға күйеуге тиіп, асыранды қызы Мәншүкке «Бәріне, туған әке-шешең Жиенғали мен Тойылша екенін және олардың қайтыс болғанын бәріне айт» деп қайталайтын. Дегенмен, Мәншүк жала жабылған әкесін ақтау үшін Сталиннің атына үш хат жіберді. 1942 жылы 13 тамыз күні Алматыда құрылған жекелеген 100-Қазақ атқыштар бригадасы (1943 жылғы 8 желтоқсанда 1-атқыштар дивизиясына өзгертілді) құрамында майданға ерікті болып аттанады. Басында Мәметованы штабқа кеңсе хатшысы ретінде, одан кейін алаңдық госпитальға медбике етіп белгіледі. Бос уақытында «Максим» пулеметінің құрылымын оқып-зерттеді (дәл атуды институт кезінде үйренген еді), сөйтіп, атқыштар бөліміне ауыстырылуына қол жеткізді. 1943 жылғы 15 қазанда Каалининдік майдан әскерлері құрамында соғысқан Мәметовалар Псков облысының Невель қаласын азат ету үшін шайқасты. 
Әлия Нұрмұхамбетқызы Молдағұлова - кеңес мергені, Ұлы Отан соғысы жылдарында Балтық жағасы майданының 2-әскерінің 54-жеке атқыштар бригадасында ефрейтор болып қызмет етті. Кеңес одағының батыры (1944, қайтыс болғаннан кейін). Әлия Молдағұлова 1925 жылы 25 қазанда Бұлақ ауылында дүниеге келеді (қазіргі Ақтөбе облысының Қобда ауданы). Балалық шағында ата-анасынан айырылады. Қыздың анасы, Маржан Молдағұлова аштық кезінде қайтыс болады. Әкесі, Нұрмұхамет Сарқұлов отбасымен бірге тұрған жоқ, байдың ұрпағы ретінде билікпен қудалануы мүмкін (бірақ, сотталмаған). Әлия бұл мергендер мектебінің бірінші іріктеуіне түсті. Ол сол кезде Мәскеу маңындағы Вешняки елді-мекенінде орналасқан ғимаратта қазір Мәскеу гуманитарлық университеті орналасқан (Юность к, 5 үй). Ленинград-Новгород операциясы барысында 1944 жылғы қаңтардың басында 54-атқыштар бригадасы шеп бойымен адымдап Новосокольники қаласына (Псков облысы) жылжыды, мұнда қарсылас қорғанысын бұзып өтіп, солтүстікке алға қарай шықты. Әлия қызметін атқарған 4-батальон саяси жеткешісі Г.В. Варшавскийдің естелігі бойынша бригаданың бөлімдері Насва станциясы маңындағы темір жолға шығады, мұнда қарсыластың күшті отының астында қалады. Қорғаныстың бірінші шебі сәтті бұзылғанына қарамастан, кеңес шабуылы неміс әскерлері жағынан күшті жауап от әсерінен тұнғышып қалды. Осындай қиын-қыстау сәтте Әлия Молдағұлова тіке тұрып: «Бауырлар, жауынгерлер, менің артымнан еріңдер!» деп айқайлады. Бір шабуылдар кезінде минаның ұшқыны тиіп, қолы жараланса да, неміс траншеясында өрбіген қоян-қолтық ұрысқа қатысады. Осы шайқас барысында Әлия екінші рет ол көзін жойған неміс офицерімен жараланады; алайда, екінші жарақат ажалды болып шықты. Оның есебінде қарсыластың көзі жойылған 78 жауынгері мен офицерлері.